دیالکتیک یک هنر است -

به صحبت می کنید، به صحبت (در یونانی) - دیالکتیک یک هنر است. امروز، درک درستی از این مدت است که تا حدودی گسترده تر است. بنابراین، در تعریف مدرن از دیالکتیک - روش و نظریه معرفت از واقعیت، دکترین یکپارچگی جهان و از قوانین جهانی، که در آن وجود دارد توسعه تفکر، جامعه و طبیعت. اعتقاد بر این است که سقراط اولین کسی بود که مدت معرفی کرد.

این دیدگاه از واقعیت های اطراف در طول توسعه از فلسفه تشکیل شد. قطعات از ایده های دیالکتیکی موجود در نوشته های فلسفی از فلاسفه چینی، روم، هند و یونان. تا به امروز، سه شکل اصلی و تاریخی آموزش وجود دارد.

اولین نظر گرفته شده است یک دیالکتیک خود به خودی. این آموزش باستان است که به وضوح در بازتاب فلسفه یونان باستان، در نوشته های هراکلیتوس افسوسی و.

هراکلیتوس معتقد بودند که همه چیز را به طور مداوم در حال تغییر جهان، همه چیز وجود دارد و می کند در همان زمان وجود ندارد، در یک روند ثابت از ناپدید شدن و ظهور. فیلسوف سعی کردم به توضیح تحول همه چیز به ضد خود.

پس از آن، دکترین در مدارس افلاطون و سقراط توسعه داده شد. در حالت دوم در نظر گرفته که دیالکتیک - هنر به فاش کردن حقیقت، زمانی که در اختلاف دیدگاه های مخالف مواجه است. با توجه به افلاطون، آموزش، بود روش منطقی، جنبش فکری به بالاترین مفاهیم از پایین ترین - با که است که دانش از چیزها وجود دارد.

فرم دوم در نظر گرفته شده دیالکتیک ایده آلیستی تاریخی ارائه شده در آثار فلسفی کلاسیک از فیلسوفان آلمانی (کانت، هگل، شلینگ).

این روند به یک سطح بالاتر از توسعه در رسیده است فلسفه هگل است. با توجه به متفکر، دیالکتیک - نه تنها هنر استدلال، بحث، گفتگو، اما در جهان نگاه کنید به عنوان یک کل. هگل معتقد است که این روش از فهم واقعیت را به حساب تناقض از جهان، فرآیندهای رابطه، همه چیز و رویدادها، تغییرات، تبدیل کیفیت، و همچنین انتقال به بالاتر از پایین با انکار تایید منسوخ و در حال رشد، جدید است.

با این حال، ایده های هگل، توسعه داده شد بر اساس تصمیم آرمانگرا اصلی سوال فلسفی، و نمی تواند سازگار به پایان است. در متفکر بحث خود را تنها می تواند "حدس" دیالکتیک است. توسعه جهان با توجه به هگل است با توجه به توسعه خود تعیین ، "ایده مطلق،" عرفانی "آرامش ذهن" در پس زمینه از استدلال مورد خود است.

سومین شکل تاریخی نظر گرفته می شود ماتریالیست دیالکتیک. این مدل توسط مارکس مشتق شده بود. او دیالکتیک هگلی از عناصر عرفانی و ایده آلیسم آزاد.

برای دکترین مارکسیستی با بی طرفی از مطالعه پدیده های مشخص، تلاش برای درک چیزی که خود را، روابط متعدد، پیچیده به چیزهای دیگر. به وضوح این عقاید در نظریه دیالکتیک ذهنی و عینی منعکس شده است.

هدف، با توجه به مارکس، توسعه جنبش در جهان به عنوان یک کل در واحد است. در این مورد، دیالکتیک تاثیر نمی گذارد ذهن انسان و انسان.

ذهنی نظر مارکس توسعه و حرکت ایده ها، افکار، منعکس کننده تمام هدف در ذهن.

بنابراین، اولیه دیالکتیک عینی و ذهنی - ثانویه است. دوم بستگی به اول است، اما اولین کند در دوم بستگی ندارد. چگونه دیالکتیک ذهنی نشان دهنده هدف، تا آن را با آن منطبق در محتوا.

دانشمندان مهم ترین ارتباطی متداول وقوع در تمام زمینه های جهان در نظر بگیرید.

نیز وجود دارد یک چیزی به عنوان "دیالکتیک روح است." اعتقاد بر این است که اکثر دقیقا این مفهوم نشان داد تولستوی، با اشاره به درک جدیدی از طبیعت انسان است.