آلمان پس از جنگ جهانی اول: توسعه و بازسازی

این کشور از دست دادن آلمان پس از جنگ جهانی اول یک بحران شدید اقتصادی و اجتماعی را تجربه کرد. این کشور سلطنت سرنگون شد، و به جای آن آمد جمهوری، به نام وایمار. این نظام سیاسی را تا سال 1933، زمانی که نازی ها به قدرت رسید، آدولف هیتلر منجر به طول انجامید.

انقلاب نوامبر

در پاییز 1918 آلمان قیصر در آستانه شکست در جنگ جهانی اول بود. این کشور توسط خونریزی خسته شده بود. جامعه به مدت طولانی به نارضایتی مقامات ویلهلم دوم بالغ شده است. آن را در انقلاب نوامبر، که در 4 نوامبر با قیام از ملوانان در کیل آغاز شده است. اخیرا، وجود داشته حوادث مشابه در روسیه، که سلطنت صد ساله سقوط بوده است. همان چیزی که در پایان اتفاق افتاد، و در آلمان است.

9 نوامبر Maksimilian Badensky نخست وزیر اعلام کرد تا پایان سلطنت ویلهلم دوم، در حال حاضر کنترل بر آنچه که در کشور اتفاق می افتد از دست داد. صدراعظم قدرت خود را به سیاست بنیاد ابرت فردریش منتقل شده و برلین را ترک کرد. رئیس جدید دولت یکی از رهبران از محبوب جنبش سوسیال دموکراتیک آلمان و (حزب سوسیال دموکرات آلمان) SPD است. در همان روز آن استقرار جمهوری اعلام شد.

درگیری با متفقین در واقع متوقف. 11 نوامبر در جنگل Kompenskom در آتش بس پیکاردی، امضا شد که در نهایت متوقف شد به خونریزی. حالا آینده اروپا در دست دیپلمات بود. مذاکرات غیر رسمی و آماده سازی برای یک کنفرانس بزرگ آغاز شد. در نتیجه از همه این اقدامات معاهده ورسای، امضا شده در تابستان سال 1919 بود. در چند ماه که این نتیجه از توافق قبل، آلمان پس از جنگ جهانی اول بسیاری از رویدادهای چشمگیر داخلی را تجربه کرد.

قیام اسپارتاکیستها

هر انقلاب منجر به خلأ قدرت، که در تلاش برای گرفتن انواع مختلفی از نیروهای و انقلاب نوامبر در این معنا، از این قاعده مستثنی بود. دو ماه پس از سقوط سلطنت و پایان جنگ در برلین آغاز شد درگیری های مسلحانه میان نیروهای وفادار به دولت و حامیان حزب کمونیست. آخرین خواستم برای ساخت در کشور جمهوری شوروی. : نیروی کلیدی در این جنبش اسپارتاکوس و اعضای معروف ترین آن بود کارل لیبکنشت و رزا Lyuksemburg.

1919 ژانویه 5 کمونیست اعتصاب که کل برلین تحت پوشش سازمان یافته است. او خیلی زود به یک قیام مسلحانه رشد داشته است. آلمان پس از جنگ جهانی اول یک دیگ شعله ور که در آن درگیر شدند انواع روند و ایدئولوژی بود. قیام اسپارتاکیستها قابل توجه قسمت از این رویارویی است. یک هفته بعد، عملکرد تبدیل به سربازان شکست را به دولت موقت وفادار باقی ماند. ژانویه 15 کارل لیبکنشت به قتل رسیدند رزا Lyuksemburg.

باواریا جمهوری شوروی

بحران سیاسی در آلمان پس از جنگ جهانی اول در یکی دیگر از قیام بزرگ از طرفداران مارکسیسم است. در آوریل سال 1919، مقامات در بایرن متعلق به باواریا جمهوری شوروی، تنظیم علیه دولت مرکزی. دولت به ریاست او کمونیست اوگنی لوین است.

جمهوری ارتش سرخ شوروی خود را سازماندهی کرده است. در حالی که برای او قادر به مهار فشار نیروهای دولتی بود، اما بعد از چند هفته او شکست خورد و عقب نشینی به مونیخ. آخرین جیب شورش مه 5 سرکوب شد. رویدادها در بایرن به نفرت توده از ایدئولوژی چپ و طرفداران انقلاب جدید منجر شده است. این واقعیت که یهودیان وجود دارد، منجر به یک موج احساسات ضد یهودی در سر جمهوری شوروی. در احساسات این افراد شروع به بازی ملی گرایان رادیکال، از جمله حامیان هیتلر.

قانون اساسی وایمار

چند روز پس از پایان قیام اسپارتاکیستها در اوایل سال 1919، انتخابات عمومی برگزار شد که به ترکیب مجلس ملی وایمار انتخاب شد. قابل توجه است که در حالی که حق رای برای اولین بار یک زن آلمانی دریافت کرده است. اولین مجلس مؤسسان در تاریخ 6 فوریه جمع شده بودند. در کل کشور است از نزدیک دنبال چه در Thuringian شهر کوچک وایمار بود اتفاق می افتد.

وظیفه کلیدی از نمایندگان مردم در تصویب یک قانون اساسی جدید است. تهیه قانون اساسی آلمان منجر levoliberal هوگو Preiss، که بعدها وزیر رایش کشور شد. قانون اساسی مبنای دموکراسی و بسیار متفاوت از قیصر بود. این سند یک مصالحه بین نیروهای مختلف سیاسی از جناح چپ و راست بود.

قانون ایجاد یک دموکراسی پارلمانی با حقوق اجتماعی و لیبرال برای شهروندان آن است. قوه مقننه اصلی رایشستاگ به مدت چهار سال انتخاب شد. او در زمان بودجه دولت است و می تواند از موقعیت رئیس دولت (صدراعظم)، و همچنین هر وزیر تغییر.

بازیابی در آلمان پس از جنگ جهانی اول می تواند بدون عملکرد مناسب و نظام سیاسی به خوبی متعادل شده به دست آورد. رئیس جمهور رایش - بنابراین، قانون اساسی یک رئیس جدید دولت معرفی شده است. او بود که رئیس دولت منصوب و حق انحلال پارلمان را دریافت کرد. رئيس جمهور رایش در انتخابات عمومی در مدت 7 سال انتخاب کردند.

اولین سرپرست آلمان جدید فریدریش ایبرت بود. او این موقعیت را در 1919-1925 GG برگزار شد. وایمار قانون اساسی، که پایه و اساس یک کشور جدید گذاشته، توسط مجلس مؤسسان در 31 ژوئیه به تصویب رسید. رئيس جمهور رایش آن در تاریخ 11 اوت امضا کردند. این روز یک روز تعطیل ملی در آلمان اعلام شد. نظام سیاسی جدید در جمهوری وایمار به افتخار شهرستان که در آن گذشت مونتاژ نقطه عطفی تشکیل دهنده و قانون اساسی وجود دارد نامیده می شد. این دولت دموکراتیک 1919-1933 به طول انجامید. شروع آن انقلاب نوامبر در آلمان پس از جنگ جهانی اول گذاشته، و آن را توسط نازی ها محو شد.

معاهده ورسای

در همین حال، در تابستان سال 1919 در فرانسه دیپلمات جمع آوری شده از سراسر جهان است. آنها را ملاقات کرد به بحث و تصمیم بگیرید که چه می شود آلمان پس از جنگ جهانی اول. معاهده ورسای، که در نتیجه یک روند مذاکرات طولانی شد، در ژوئن 28 امضا شد.

نظریه های اصلی سند به شرح زیر است. فرانسه از استان آلمان مورد اختلاف آلزاس و لورن را دریافت کرد، پس از جنگ با پروس در سال 1870 از دست داد. بلژیک به مناطق مرزی اوپان و ملمودی رفت. لهستان زمین در فورپومرن و پوزنان اعطا شد. دانزیگ رایگان شهرستان خنثی شد. قدرت های پیروز کنترل منطقه بالتیک ممل گرفت. در سال 1923، او را به یک لیتوانی مستقل اخیر منتقل شد.

یک قطعه از سیلسیای علیا - در سال 1920، به عنوان یک نتیجه از همه پرسی مردمی دانمارک بخشی از اشلسویگ و لهستان. بخش کوچکی از آن نیز به مجاور چکسلواکی منتقل شد. در همان زمان، با رأی آلمان حفظ جنوب شرق پروس. این کشور از دست دادن به تضمین استقلال اتریش، لهستان و چکسلواکی. قلمرو آلمان پس از جنگ جهانی اول به این معنا که این کشور تمام مستعمرات قیصر در سایر نقاط جهان از دست داده است تغییر کرده است.

محدودیت ها و تعمیر

متعلق به بانک چپ آلمانی از موضوع راین به غیرنظامی. نیروهای مسلح دیگر نمی تواند بیش از علامت از 100 هزار نفر. را ملغی خدمت نظامی اجباری. بسیاری از کشتی های جنگی هنوز غرق کشورها پیروز منتقل نمی شد. همچنین، آلمان دیگر نمی خواهد یک وسایل نقلیه زره پوش های مدرن و هواپیماهای جنگی.

غرامت از آلمان پس از جنگ جهانی اول به 269000000000 علائم، که برابر حدود 100 هزار تن طلا بوده است. بنابراین او مجبور به پرداخت خسارت توسط کشورهای متفقین به عنوان یک نتیجه از یک کمپین چهار سال رنج می برد. یک کمیسیون ویژه برای تعیین مقدار مورد نیاز تاسیس شد.

اقتصاد آلمان پس از جنگ جهانی اول تا حد زیادی از غرامت رنج می برد. پرداخت کشور را ویران تخلیه شده است. او حتی با این واقعیت که در سال 1922 کمک کرده است ، روسیه شوروی غرامت را کنار گذاشته، آنها را برای تبادل انطباق با ملی کردن اموال آلمان در اتحاد جماهیر شوروی به تازگی تشکیل شده. طول وجود خود، جمهوری وایمار و تا مبلغ توافق پرداخت نکرده است. هنگامی که هیتلر به قدرت رسید، او و انتقال پول را متوقف کرد. بعد از اتحاد این کشور در سال 1990، - پرداخت غرامت در سال 1953 تمدید شد و سپس دوباره. در نهایت پرداخت غرامت از آلمان پس از جنگ جهانی اول تنها در سال 2010 پرداخت شده است.

درگیری های داخلی

بدون آرامش پس از جنگ در آلمان نمی آمد. جامعه گرفتاری آنها را تلخ بود، آن را به طور مداوم به نیروهای راست رادیکال، که برای خائن و مجرمان از بحران به دنبال ترک کرده بود و. اقتصاد آلمان پس از جنگ جهانی نمی تواند به دلیل حملات مداوم از کارگران را ترمیم می شود.

در ماه مارس سال 1920، بود کاپ پوچ وجود دارد. کودتای تلاش تقریبا به از بین بردن تمام از جمهوری وایمار در سال دوم از وجود آن منجر شده است. قسمت با توجه به معاهده ورسای منحل ارتش mutinied و ساختمان های دولتی در برلین به دست گرفت. تقسیم جامعه است. قدرت مشروع تخلیه در اشتوتگارت، که در آن برای مردم را به پشتیبانی نمی کند از کودتا و سازماندهی اعتصابات نامیده می شود. در نتیجه، توطئه گران، شکست خوردند، اما توسعه اقتصادی و زیربنایی از آلمان پس از جنگ جهانی اول دوباره یک ضربه جدی است.

در همان زمان در منطقه روهر، که در آن بسیاری از معادن وجود دارد یک شورش از کارگران وجود دارد. سربازان منطقه غیرنظامی، معرفی شدند خلاف تصمیمات معاهده ورسای. در پاسخ به نقض توافق ارتش فرانسه در دارمشتات، فرانکفورت، هانو، همبورگ، دویسبورگ و برخی دیگر از شهرستانها غربی وارد شده است.

نیروهای خارجی دوباره آلمان در تابستان 1920 است. با این حال، تنش ها در روابط با کشورهای پیروز تداوم داشت. پس از جنگ جهانی اول باعث شده است که سیاست مالی از آلمان است. دولت پول کافی برای پرداخت غرامت ندارد. در پاسخ به تاخیر در پرداخت به فرانسه و بلژیک را اشغال منطقه روهر. ارتش خود را در 1923-1926 GG بودند.

بحران اقتصادی

سیاست خارجی آلمان پس از جنگ جهانی دوم در کار پیدا کردن حداقل برخی از همبستگی سودمند متمرکز شده است. با راهنمایی این ملاحظات، در سال 1922 به جمهوری وایمار به توافق با روسیه شوروی پیمان Rapallo در امضا کردند. این سند به نام برای شروع به تماس دیپلماتیک بین کشورهای سرکش جدا شده است. همگرایی آلمان و فدراسیون روسیه (و بعد از اتحاد جماهیر شوروی) باعث نارضایتی در میان کشورهای سرمایه داری اروپا، بلشویک ها را نادیده گرفته، و به خصوص در فرانسه است. در سال 1922، تروریست ها کشته والتر راتناو - وزیر امور خارجه، امضای توافق در Rapallo در سازمان یافته است.

مشکلات خارجی آلمان پس از جنگ جهانی قبل از داخلی پژمرده. با توجه به شورشهای مسلحانه، اعتصابات و غرامت به اقتصاد کشور بیشتر به ورطه نورد. دولت تلاش برای حفظ وضعیت با افزایش انتشار پول است.

نتیجه طبیعی این سیاست تورم و فقر توده مردم بود. هزینه پول ملی (علامت کاغذ) بدون توقف به کاهش است. تورم را به تورم رشد داشته است. مقامات خرده حقوق و دستمزد و معلمان کیلوگرم از پول کاغذی پرداخت می شود، اما خرید این میلیون ها نفر هیچ چیز وجود نداشت. ارز کوره دامن زده اند. فقر به تلخی منجر شده است. بسیاری از مورخان بعد نشان داد که تحولات اجتماعی اجازه ورود داده شود به مقامات استفاده شعارهای ملی گرایان پوپولیست بود.

در سال 1923، کمینترن سعی به استفاده از بحران و سازمان یافته تلاش یک انقلاب جدید. او شکست خورده است. مرکز مخالفان کمونیست و دولت شروع به هامبورگ. سربازان وارد شهرستان. تهدید می آید تنها از سمت چپ است. پس از لغو باواریا جمهوری شوروی مونیخ دژ محکم ملی گرایان و محافظه کاران شد. در نوامبر سال 1923 در شهرستان یک کودتا سازمان یافته توسط یک سیاستمدار جوان آدولف هیتلر وجود دارد. در پاسخ به یکی دیگر از شورش رئيس جمهور ایبرت رایش وضعیت اضطراری تحمیل شده است. کودتای مونیخ خرد شده و ابتکار عمل به آن محاکمه شدند. هیتلر در زندان تنها 9 ماه بود. بازگشت به آزادی، او با صدای بلند برای صعود به قدرت آغاز شده است.

"بیست طلایی"

مارک های اجاره - ابرتورم، جوان جمهوری وایمار پاره شده بود، با مقدمه ای از یک ارز جدید کشف و خنثی شد. اصلاح نرخ ارز و ورود سرمایه گذاری خارجی به تدریج این کشور در یک مفهوم رهبری، حتی اگر فراوانی از درگیری های داخلی.

به خصوص بودجه تاثیر مفید از خارج از کشور در قالب وام های آمریکا تحت برنامه از چارلز داوز آمد. در عرض چند سال توسعه اقتصادی آلمان پس از جنگ جهانی اول به ثبات مدتها در انتظار از وضعیت منجر شده است. رفاه نسبی در دوره 1924-1929 GG. من "بیست طلایی" نامیده می شود.

سیاست خارجی آلمان پس از جنگ جهانی اول در آن سال ها نیز موفق بود. در سال 1926، او جامعه ملل پیوست و یک عضو کامل جامعه جهانی، پس از تصویب پیمان ورسای ایجاد شد. ما به حفظ روابط دوستانه با اتحاد جماهیر شوروی. در سال 1926، اتحاد جماهیر شوروی و دیپلمات آلمانی یک پیمان جدید برلین بی طرفی و عدم تجاوز امضا کرده اند.

توافق دیپلماتیک مهم دیگر شد بریاند پیمان - کلاگ. این شرایط، در سال 1926 توسط قدرت های کلیدی جهان (از جمله آلمان) را امضا کرد، اعلام کرد که چشم پوشی از جنگ به عنوان یک ابزار سیاسی است. بنابراین، روند ایجاد یک سیستم امنیت اروپا جمعی آغاز شد.

در سال 1925 انتخابات رییس جمهور جدید رایش برگزار شد. سر را در حالت عمومی پاول فون هیندنبورگ، که او نیز به تن رتبه فیلد مارشال بود. او یکی از فرماندهان اصلی ارتش قیصر در طول جنگ جهانی اول، از جمله اقدامات در جهت جلو در شرق پروس، که در آن در مبارزه با ارتش روسیه تزاری بود. بلاغت هیندنبورگ قابل توجهی متفاوت از لفاظی های سلف خود، ایبرت بود. نظامی قدیمی به طور جدی توسط شعارهای پوپولیستی از شخصیت های ضد سوسیالیستی و ناسیونالیستی استفاده می شود. این نتایج مخلوط پس از جنگ جهانی اول منجر به توسعه هفت سال سیاسی از آلمان است. برخی از نشانه های بی ثباتی بود هنوز هم وجود دارد. برای مثال، در مجلس شورای اسلامی منجر نیروهای حزب و سازش ائتلاف دائما خود را در آستانه فروپاشی یافت شده است. نمایندگان در تقریبا در هر مناسبت با دولت درگیر شدند.

رکود بزرگ

در سال 1929 در ایالات متحده بود سقوط بازار سهام در وال استریت است. به این دلیل، آن را متوقف اعطای وام به آلمان خارجی است. بحران اقتصادی، به زودی به نام رکود بزرگ تمام جهان را تحت تاثیر قرار، اما آن را در جمهوری وایمار از آن رنج می برد قوی تر از دیگران است. این تعجب آور نیست، چرا که کشور یکی از بستگان به دست آورد، اما ثبات نمی طولانی مدت است. رکود بزرگ به سرعت به فروپاشی اقتصاد آلمان، نقض صادرات، بیکاری گسترده، و بسیاری از بحران های دیگر منجر شده است.

آلمان دموکراتیک جدید پس از جنگ جهانی اول، در کوتاه مدت، به دور از شرایط و اوضاع به تغییر است که او قادر به فرا گرفت. این کشور به شدت وابسته به آمریکا است، و بحران ایالات متحده می تواند یک ضربه مهلک نمیشوند. با این حال، روغن را در آتش، و سیاستمداران محلی ریخته می شود. دولت، مجلس و رئیس دولت همواره در حال تعامل می تواند یک بسیار مورد نیاز ایجاد نمی کند.

نتیجه طبیعی نارضایتی از وضعیت فعلی از جمعیت تبدیل به یک رشد رادیکال. رهبری سال پر انرژی هیتلر NSDAP (حزب سوسیالیست ملی آلمان) پس از سال دریافت در انتخابات مختلف رای بیشتر. جامعه استدلال محبوب در مورد از پشت خنجر زدن، خیانت ها و توطئه یهودی شد. نفرت به خصوص حاد برای دشمن ناشناخته افراد جوان که پس از جنگ بزرگ شده و وحشت او را تشخیص نمی تجربه کرد.

به قدرت رسیدن نازی ها

محبوبیت حزب نازی در سیاست منجر آدولف هیتلر رهبر آن است. دولت و اعضای پارلمان شروع به نظر ناسیونالیستی بلند پروازانه به عنوان یک عضو از ترکیب قدرت داخلی است. احزاب دموکرات یک جبهه متحد علیه همه نازی ها به دست آوردن محبوبیت اند تشکیل شده است. بسیاری از میانه در متحد هیتلر به دنبال. برخی دیگر فکر پیاده کوتاه مدت است. در واقع، هیتلر، البته، هرگز شکل کنترل شده، و ماهرانه استفاده هر فرصتی برای افزایش محبوبیت خود را، می شود آن یک بحران اقتصادی و یا انتقاد از کمونیست ها.

در ماه مارس سال 1932، ما در انتخابات آینده رئیس جمهور رایش منتقل می شود. هیتلر تصمیم به شرکت در مبارزات انتخاباتی. مانع برای او تابعیت اتریش خود او بود. در آستانه انتخابات، نیوبرانزویک استان وزیر کشور یک افسر سیاست در دولت برلین منصوب کرد. این تشریفات اجازه هیتلر برای به دست آوردن تابعیت آلمانی. در انتخابات در دور اول و دوم، او در زمان مقام دوم، از دست دادن تنها به هیندنبورگ.

رئيس جمهور رایش رهبر NSDAP با احتیاط بود. با این حال، هوشیاری سر افراد مسن دولت به خواب مشاوران متعدد خود قرار داده بود، معتقد است که هیتلر نباید ترس. 1930 ژانویه 30 یک ملی محبوب، صدراعظم منصوب شد - رئیس دولت است. تقریبی هیندنبورگ فکر می کردند که می تواند عزیز دردانه ثروت کنترل است، اما آنها در اشتباه بودند.

در واقع، 30 ژانویه 1933، در پایان از جمهوری وایمار دموکراتیک بود. به زودی، قانون "در قدرت اضطراری" و "در حفاظت از مردم و دولت"، که دیکتاتوری رایش سوم تاسیس گرفته شد. در ماه اوت سال 1934، پس از مرگ هیندنبورگ ساله، هیتلر پیشوا (رهبر) آلمان شد. NSDAP تنها حزب قانونی اعلام شد. با در نظر گرفتن نه درس تاریخ معاصر، آلمان پس از جنگ جهانی اول دوباره در جاده نظامی گری آغاز کرده است. یک بخش مهم از ایدئولوژی از دولت جدید تلافیجویی شد. شکست در آخرین جنگ آلمانی ها شروع به آماده شدن برای یک خونریزی حتی وحشتناک تر.