Gnoseology مهمترین شاخه فلسفه است

فلسفه این حوزه دانش است، موضوعی که تقریبا غیرممکن است که به طور دقیق تعریف شود. سوالاتی که به او پاسخ داده شده بسیار متنوع هستند و به عوامل بسیاری وابسته هستند: دوران، دولت، متفکر بنیادی. به طور سنتی، مطابق با موضوعی که فلسفه آن را در نظر می گیرد، فلسفه به صنایع مختلف تقسیم می شود. مهمترین مولفه های دانش فلسفی، هستی شناسی و علم شناسی است، به ترتیب، دکترین وجود و دکترین شناخت. اهمیت زیادی از جمله شاخه های انسان شناسی، فلسفه اجتماعی ، تاریخ فلسفه، اخلاق، زیبایی شناسی، فلسفه علم و فن آوری و نیز برخی دیگر است. در این مقاله، ما جزئیات بیشتری در مورد بخش هایی که ماهیت شناخت انسان را بررسی می کنند، ساکن خواهیم بود.

معرفت شناسی و معرفت شناسی دو اصطلاح هستند که به پدیده ی مشابه - نظریه دانش در فلسفه اشاره می کنند. وجود دو اصطلاح مختلف به علت فاکتور زمانی و جغرافیایی است: در فلسفه آلمانی قرن هجدهم. دکترین توانایی های شناختی انسان شناخت شناسی و فلسفه آنگلو-آمریکایی قرن بیستم بود. - معرفت شناسی

معرفت شناسی یک رشته فلسفی است که با مشکل دانش آدمی از جهان، امکانات شناخت و محدودیت های آن مواجه است. این شاخه پیش نیازهای شناخت، رابطه دانش بدست آمده با دنیای واقعی، معیارهای حقیقت شناخت را بررسی می کند. برخلاف علوم مانند روانشناسی، معرفت شناسی این است که علمی است که به دنبال یافتن زمینه های جهانی، جهانی برای شناخت است. چه چیزی می تواند به نام دانش شناخته شود؟ آیا دانش ما ارتباطی با واقعیت دارد؟ تئوری دانش در فلسفه بر مکانیسم های روان شناختی خاصی تمرکز نمی کند، که با کمک آن شناخت جهان به وجود می آید.

تاریخ معرفت شناسی در یونان باستان آغاز می شود. اعتقاد بر این است که برای اولین بار مسئله حقیقت دانش در فلسفه غرب توسط پارمنیدس مطرح شده است، که در رساله خود درباره طبیعت در مورد تفاوت بین افکار و حقیقت صحبت می کند. متفکر دیگر از عهد قدیم، افلاطون، معتقد بود که در ابتدا روح هر فرد متعلق به دنیای عقاید و دانش واقعی است به عنوان یادآوری مربوط به دوره اقامت روح در این جهان ممکن است. سقراط و ارسطو این مسأله را نادیده گرفتند، که در توسعه روش های دانش سازگار مشغول بودند. بنابراین، در حال حاضر در فلسفه باستان، ما بسیاری از متفکرانی را پیدا می کنیم که نمی پرسند که علم زیست شناسی یک شاخه مهم دانش فلسفی است.

مشکل شناختن یکی از موقعیتهای مرکزی در طول تاریخ فلسفه - از دوران قدیم تا روزهای ماست. مهم ترین سوال که توسط معرفت شناسی داده می شود، امکان اساسی شناخت جهان است. ماهیت راه حل این مشکل به عنوان معیار برای شکل گیری چنین جریانهای فلسفی به مثابه آگنوستیسازی، شک و تردید، سلیپیزیسم و خوش بینی معرفت شناختی عمل می کند. دو دیدگاه فوق العاده در این مورد به ترتیب بیانگر عدم پذیرش مطلق و شناخت کامل جهان است. در معرفت شناسی، مشکالت حقیقت و معنا، ذات، شکل، اصول و سطوح دانش، به هم پیوند خورده است.