انسان شناسی اجتماعی و کمک های خود را به چند فرهنگی مدرن

علوم مطالعه جامعه، اغلب در مشاهدات از معاصران و هموطنان است. بنابراین، در پژوهش حاضر پارادایم علمی، مانند تنظیمات اخلاقی، فرهنگ و ارزش ها، و است که هدف از مطالعه خود را. او در همان جامعه زندگی می کردند، و او را به عنوان اگر «از درون» تماشا می کردند، "طلا و جواهر نگاه" جدا قوانین و اهرم است که مردم (اعضای جامعه) تاثیر می گذارد.

اما این کار فوق العاده پیچیده است، که آن را به گروه های دیگر از افرادی که از راه دور از شکاف فرهنگی محقق می آمد. این جوامع مورد مطالعه مدرن بود بومیان استرالیا یا قبیله ای بدوی فرهنگ باستان یونانی ها و رومی. گاهی اوقات حتی انگیزه رفتار انسان قرون وسطی به نظر می رسد به ما غیر قابل درک. در این وضعیت، انسان شناس اجتماعی به طور موقت باید "برداشت" از جامعه خود، به یادگیری و درک کسانی که قوانین و مفاهیم کاملا متفاوت زندگی می کنند. این رویکرد می تواند به نام "یادگیری از صندلی میز."

انسان شناسی اجتماعی، که بنیانگذاران موس و دورکیم هستند، مطالعه جوامع و فرهنگ های جدا شده بعد به دو بخش اصلی تقسیم شده است. روش اول می تواند به عنوان "evolyutsionalizm پوزیتیویستی» توصیف کرد. نمایندگان اصلی آن -. فراسر، E. تیلور و آقای مورگان. آنها از موضع توسعه جامعه از پایین تر به اشکال بالاتر اقدام است. در نتیجه، "مردم بدوی"، فرهنگ های دیگر تنها نقطه، گام خود را، و گاهی اوقات به بن بست توسعه انسانی بود.

در اوایل قرن بیستم انسان شناسی اجتماعی یک رویکرد اساسا متفاوت را توسعه داده است - "رفتن به باغ وحش" antiscientism نوکانتی که نویسندگان (R.Loui و غیره)، یک روش پیشینیان این روند در "درک"، تفسیری (E. ایوانز پریچارد، C. گیرتز)، «نماد» (V. ترنر)، "شناختی" انسان شناسی (S. تالر، مرعی Duglas) ادامه داشت. در این مطالعه از «دیگری» فرهنگ محقق باید "الگوی" انسان مدرن را رد کنند، اما حفظ احترام به مردم او در حال مطالعه. واقعیت این است که در جامعه هیچ مفهوم مالکیت خصوصی، فردگرایی و حرفه ای می کند اعضای این جامعه "nedolyudmi"، برخی از انسان ریخت و یا "مریخ" را ندارد. درک انسان را از یک زمان و یا فرهنگ خاص - رویکرد اصلی این روند است.

انسان شناسی اجتماعی به عنوان یک علم جامعه و تاثیر آن بر فرد تا حد زیادی به کار کلود لوی اشتراوس غنی، با تشکر. او یک انسان دوستانه برای این رشته به عنوان ساختارگرایی تاسیس شد. با توجه به عنوان پایه ای برای تعیین زمان "برش"، دانشمند برای منزوی کردن "ساختار" - به عنوان مثال، زنان، نگرش نسبت به دیگر مذاهب و دیگر مانند "اقشار". رویکرد ساختاری منجر به مطالعات جنسیتی (مید) و مجاز به کشف و برخی از "خرده فرهنگ" جامعه معاصر ما از شهرستانها بزرگ (پارس ها، پانک ها، هیپی و دیگران) است.

انسان شناسی اجتماعی در صدد است به مطالعه ساختارها و مکانیسم، اما به دانش بشری در تمام فضامندی عمومی آن است. اگر ما به فرد، به عنوان یک تخته سنگ سفید که در آن او جامعه قوانین خود را نوشت، ما در نتیجه آن کاهش ارزش. مبارزه ابدی و هماهنگی انسان و جامعه که در آن زندگی، مطالعه مکانیسم اثر متقابل آنها - این اشیاء اصلی مطالعه انسان شناسی اجتماعی هستند. در جامعه امروز وجود ندارد "مردمان بدوی" و همچنین "اورنج کانتی" وجود دارد، اما هر یک از فرهنگ سزاوار احترام و تحمل است.