آغاز جنگ جهانی دوم: دلایل اصلی

جنگ بزرگ ترین، خونین و وحشتناک در تاریخ بشر، جنگ جهانی دوم، در تاریخ 1 سپتامبر 1939 ، روزی که آلمان هیتلر به لهستان حمله کرد، آغاز نشد. آغاز جنگ جهانی دوم از زمان پایان جنگ در سال 1918 اجتناب ناپذیر بود، که منجر به تقسیم مجدد عملا کل اروپا شد. بلافاصله پس از امضای همه معاهدات، هر یک از کشورهای مجددا تزئین شده، که بخشی از سرزمین را گرفته بودند، جنگ کوچک خود را آغاز کرد. در حالی که آن را در ذهن و گفتگو از کسانی که از جبهه به عنوان برندگان بازگشت نیست. آنها بارها و بارها رویدادهای آن روزها را تجربه کردند، به دنبال علل شکست و تلخی از دست دادن خود به فرزندان در حال رشدشان بودند.

دقیقا این نفرت از دشمنان است که دهه ها گرامی داشت، خشم سرکوب اساتید جدید شهرها و روستاها، نیاز به استفاده از دیگران، زندگی غیر معمول، و امکان آغاز جنگ جهانی دوم را ممکن ساخته است. اما همه این دلایل برای از سرگیری جنگ در زمینه روانشناسی بود. پیش شرط های تاریخی واقعی نیز وجود داشت که منجر به نابودی خصومت ها شد که در آن عملا کل جهان درگیر بود .

دلایل رسمی برای شروع جنگ جهانی دوم

براساس تحقیقات تاریخی، دانشمندان علل زیر را مشخص می کنند:

• اختلافات قلمروی ناشی از توزیع مجدد اروپا توسط انگلیس، فرانسه و کشورهای متفقین. پس از فروپاشی امپراتوری روسیه به دلیل خروج آن از عملیات نظامی و انقلاب که در آن رخ داد و همچنین به دلیل فروپاشی امپراتوری اتریش-مجارستان، نه دولت جدید در یک نقشه جهانی به نمایش گذاشته شد. مرزهای آنها هنوز به وضوح تعریف نشده بود و در بسیاری از موارد اختلافات به معنای واقعی کلمه برای هر اینچ از زمین جنگیدند. علاوه بر این، کشورهائی که بخشی از سرزمین هایی را که متعلق به آنها بودند، از دست داده بودند، تلاش کردند تا آنها را بازگردانند، اما برندگان هایی که به سرزمین جدید پیوستند، بعید به نظر نمی رسید که با آنها کنار بیایند. تاریخچه قرن ها از اروپا بهترین راه حل برای حل هر مسئله، از جمله اختلافات ارضی، به غیر از مبارزه و شروع جنگ جهانی دوم را نمی دانست تبدیل به اجتناب ناپذیر شد
• به اختلافات مهم. در اینجا لازم است ذکر نکته نه تنها این که بازندگان کشور، مستعمره های خود را که خزانه داری را با جریان مداوم وجوه به دست آورده اند، قطعا رویای بازگشتشان را می دیدند، بلکه جنبش آزادسازی در داخل مستعمره ها نیز رشد کرد. منشور تحت یوغ استعمارگران خاص است، ساکنان خواستار خلاص شدن از هر گونه تسلیم شدن و در بسیاری موارد نیز ناشی از ظهور درگیری های مسلحانه است؛
• رقابت قدرت های پیشرو. دشوار است بپذیریم که پس از شکست از تاریخ جهان، آلمان پس از شکست خود، به دنبال انتقام نیست. از امکان ارتش خود (از جمله داوطلبان که توانایی آنها از 100،000 سرباز با سلاح های سبک نباشد) محروم شد، آلمان، که به نقش یکی از امپراتوری های پیشرو در دنیا عادت کرده بود، نمی تواند خود را با از دست دادن حکومت خود آشتی دهد. آغاز جنگ جهانی دوم در این زمینه صرفا موضوع زمان بود؛
• رژیم های دیکتاتوری افزایش شدید تعداد آنها در سومین قرن بیستم، پیش نیازهای بیشتری را برای رهایی از درگیری های شدید ایجاد کرد. با توجه به توسعه ارتش و سلاح ها، ابتدا به عنوان وسیله ای برای سرکوب ناآرامی های احتمالی داخلی، و سپس به عنوان راهی برای تسخیر سرزمین های جدید، دیکتاتورهای اروپایی و شرقی به بهترین وجه به آغاز جنگ جهانی دوم پایان دادند؛
• وجود اتحاد جماهیر شوروی. نقش یک دولت جدید سوسیالیستی که در ویرانه های امپراطوری روسیه به عنوان یک عامل تحریک کننده برای ایالات متحده و اروپا روی می دهد، نمی تواند بیش از حد مورد توجه قرار گیرد. توسعه سریع جنبش های کمونیستی در تعدادی از قدرت های سرمایه داری بر پایه وجود چنین نمونه ای واضح از سوسیالیسم پیروزی نمی تواند ترس را ایجاد کند و تلاش برای از بین بردن اتحاد جماهیر شوروی از چهره زمین اجتناب ناپذیر خواهد بود.